Vijesti iz Fojnice i okoline
Nakon objavljene,nezvanične informacije, da je napadač na imovinu Mustafe ef. Pašića čovjek bošnjačke nacionalnosti, mediji pod kontrolom „politike koja gaji evropske vrijednosti“ su počele sa orgijanjem i relativiziranjem svega ranijeg što se dešavalo.
Napad na pokrivenu ženu, Jasminu Kurtu, koju je Miljenko Golub udario, nazivaju ispadom pijanog pojedinca koji bi udario bilo koga, a to što je pokrivena je „samo“ slučajnost.
Svi zločini koji su učinjeni nad Bošnjačkim stanovništvom nazivaju lažima i objesnom bošnjačkom medijskom propagandom.
Segregaciju djece i klasični aparthejd koji čine nazivaju zaštitom nacionalnog interesa, i tako dalje i tako dublje.
Ipak, pukovnicima ima ko da piše…
Hvala Bogu, da i ovo nije bio napad počinjen iz vjerske netrpeljivosti jer je bošnjački narod Kiseljaka već naviknut na iste.
Napad na pokrivenu ženu, Jasminu Kurtu, i njenu kćerku je zločinački, islamofobni čin „čovjeka“ koji ne može podnijeti slobodu ispovijedanja druge vjere. Napad na pomenutu ženu i kćerku je traumatično iskustvo koje, nažalost, one nikada neće zaboraviti, ali i svaki drugi, normalan, čovjek ne bi smio zaboraviti i staviti u zapećak memorije divljanje čovjeka koji ne želi prihvatiti nošenje mahrame na glavi.
Hvala Bogu da napad na imama Pašića nije počinjen iz vjerske netrpeljivosti, ali to ne relativizira niti abolira kiseljačke vojnike, pripadnike HVO-a, za ubistvo Drkić ef. Omera, imama u džematu Han Ploča kod Kiseljaka, oca četvero djece koji je spaljen živ u garaži od strane pripadnika Hrvatskoga vijeća obrane sa još dvadeset njegovih džematlija 16. juna 1993. i čije mjesto ukopa nije poznato.
Hvala Bogu da napad na imama Pašića nije počinjen iz vjerske netrpeljivosti, ali to ne relativizira niti abolira one koji su palili džamije po Kiseljaku, Han Ploči, Radinovićima…
O kiseljačkim logorima nisu pisali samo Bošnjaci i Bosanci već i brojne međunarodne organizacije koje su bile zgrožene ubistvima koji čine pripadnici HVO-a.
Hvala Bogu da napad na imama Pašića nije počinjen iz vjerske netrpeljivosti, ali to ne relativizira niti abolira one koji su ubijali po selu Rotilj, ne abolira one (Maturice) koje su zapalili porodičnu kuću moje majke i one koje su pred tom istom kućom ubili moga rođaka, civila, Miralema Topalovića Brku i ostavili ga tu da leži danima nepokopan .
Jesu li to nositelji evropskih civilizacijskih vrijednosti?
O segregaciji djece ćemo, za sada, kazati da su hrvatska djeca jednakija od bošnjačke. Ovu činjenicu znaju i priznaju svi, od lokalnih do državnih vlasti i međunarodnih organizacija, ali „nosioci evropskih vrijednosti“ medijskim spinom izokreću apsolutnu istinu.
Put do pravde je spor, ali, ako Bog da, dostižan!
